EN
Nos equipos de audio profesionais, o diafragma no interior dun altavoz é unha das pezas que realmente define o que escoitas. Esta membrana fina recibe a sinatura eléctrica do teu amplificador e move o aire suficiente para convertela en ondas sonoras. Debido a esta función tan sinxela, o diafragma convértese nun compoñente clave para calquera sistema, grande ou pequeno.
O papel dos diafragmas na produción do son
A maioría dos diafragmas están feitos de papel, diferentes plásticos ou incluso metais lixeiros, e cada material aporta o seu propio ton sonoro. A elección afecta á resposta en frecuencia do altavoz, á súa sensibilidade e á fidelidade do sonido en toda a súa extensión. Un diafragma lixeiro pode moverse cara adiante e cara atrás rapidamente, proporcionando agudos claros e detalles nítidos. Un máis pesado móvese máis lentamente, polo que pode producir graves máis profundos, pero quizais se perda un pouco de brillo na parte alta.
Tipos de Diafragmas de Altavoz e Onde Atopalos
Os altavoces baséanse en superficies móviles chamadas diafragmas que empujan o aire para producir son, e diferentes deseños aparecen en distintos modelos. A maioría dos conos dinámicos teñen forma de tigela que se expande gradualmente desde un centro pequeno ata un bordo ancho, mentres que os deseños de fita e electrostáticos manteñen a superficie completamente plana e moi fina. Cada estilo ten as súas vantaxes, e o deseñador escollerá un segundo o uso previsto para o altavoz. Por exemplo, os conos son resistentes e puntuais abondo para sobrevivir a actuacións ao aire libre con moito volume, mentras que os paneis delicados dos conxuntos electrostáticos de alta gama brillan mellor en salas tranquilas, revelando cada pequeno detalle da gravación.
Como o debuxo técnico do diafragma moldea a calidade do son
Unha vez instalado, a rigidez do material, o seu peso total e a velocidade coa que deixa de vibrar deciden o canto de limpo e forte que pode soar un altavoz. Cambiando unha peza ou modificando unha curva, os enxeñeiros poden mover o punto óptimo dos trinos do piano aos solos de guitarra rock, revelando ou ocultando matices que os escoitadores case nin perciben. Un bo testado mantén a distorsión baixa e dá ao condutor unha reserva de potencia para manexar caídas súbitas de graves sen desmoronarse, de xeito que os murmullos suaves de micro e os crescendos orquestrais soan igual de creíbles. Por iso as salas de prototipos están cheas de plásticos, metais, colleitas e ata cartón feito en casa: cada elección apunta ao mesmo obxectivo: permitir que palabras e música viaxen polo aire sen perder o seu espírito.
Deseños de diafragma novos que debes coñecer
Novos avances na ciencia dos materiais están a dar aos fabricantes de altavoces, e aos escoitadores, unha mellora considerable no deseño das membranas. Os composites modernos combinan fibras, plásticos e outros compostos, obtendo unha peza que se mantén lixeira mais extremadamente ríxida. Ademais, agora a impresión 3D e o corte a láser tallan cada curva con precisión de grao industrial, de xeito que as ondas sonoras saen do cono sen distorsión. Dado que estas pezas son máis sinxelas de axustar nos laboratorios, os enxeñeiros poden perfeccionar a resposta de graves antes e con menos prototipos. Calquera persoa que estea construíndo equipos de son graves querrá estar alume destes avances, e tamén os escoitadores que se importan por cada nota.
Rematando: Cara onde van as membranas
Mirando cara ao futuro, as membranas seguirán sendo o corazón de cada sistema de sonido de calidade, tanto no escenario como en casa. Os auditorios, os estudos de cine e as salas de estar requiren agudos nítidos e graves potentes, e esa promesa comeza coa membrana. Os deseñadores que prestan atención aos recubrimentos emergentes, ás forzas de carbono con patrón ou incluso aos polímeros biodegradables lograrán altavoces máis fortes e limpos, mantendo a sostenibilidade. Manter a curiosidade cara a novas patentes, probas do sector e premios aos materiais axudará a escoller mellores compoñentes dende o comezo e levar cada espectáculo, gravación ou transmisión en directo un pouco máis preto da perfección.